15.8 C
Polska
piątek, 26 kwietnia, 2024

10 sposobów na to, jak podzielić uczniów na grupy

Współczesna dydaktyka i nauka o wychowaniu stawia przed nauczycielem wiele zadań, nie tylko tych polegających na przekazywaniu treści ściśle związanych z określonym przedmiotem, ale również dotyczących organizowania zajęć w różnorodny sposób, z wykorzystaniem różnych metod, technik i form kształcenia.

Jedną z form pracy z uczniami jest praca w grupach, polegająca na wykonywaniu zadań, opracowywaniu zagadnienia lub poszukiwaniu rozwiązania przedstawionego przez prowadzącego problemu w kilkuosobowych zespołach. Organizowanie pracy w grupach odpowiada na określone w podstawie programowej wymaganie kształtowania u uczniów umiejętności zespołowego działania, dostarczając młodym ludziom sposobności do rozwijania i wzmacniania pożądanych społecznie kompetencji.

Korzyści płynące z pracy w grupach:

  • ćwiczenie umiejętności komunikowania się i współpracy,
  • rozwijanie poczucia odpowiedzialności za wspólny efekt,
  • integracja uczniów ze sobą, lepsze poznanie swoich mocnych stron, talentów,
  • możliwość uczenia się od siebie nawzajem,
  • nauka życzliwości, pokonywanie trudności towarzyszących nieśmiałości, przeciwdziałanie izolacji uczniów przejawiających tendencję do wycofywania się,
  • rozwijanie umiejętności dyskutowania, przedstawiania swoich poglądów, prezentowania ustaleń,
  • zwiększenie poziomu zaangażowania uczniów w przebieg zajęć,
  • samodzielne opracowywanie zagadnień przez uczniów i rozwiązywanie zadań przekłada się na lepszą efektywność uczenia się.

Trudności, które mogą pojawić się podczas pracy w grupach:

  • zjawisko „próżniactwa społecznego” – to sytuacja, w której niektórzy członkowie grupy korzystają z pracy kolegów, unikając własnego wysiłku,
  • problematyczne ocenianie – taka sama ocena dla wszystkich członków grupy, niezależnie od indywidualnego nakładu pracy,
  • występowanie konfliktów pomiędzy członkami grupy.

Ryzyko pojawienia się powyższych trudności wzrasta w sytuacji, w której podział na grupy nie ma charakteru krótkoterminowego, ograniczonego do jednego zadania czy zajęcia, a dotyczy szerszego zagadnienia lub projektu. Tak organizowana praca, oprócz opisanych korzyści wychowawczych, realizuje również cele dydaktyczne w postaci przyrostu wiedzy i umiejętności w obszarze danego tematu.

Eksperci z zakresu nauczania podpowiadają, o co warto zadbać, aby odpowiedzieć na potencjalne trudności towarzyszące pracy w grupach:

  • tworzenie grup o zróżnicowanym poziomie osiągnięć wśród uczniów – takich, w których znajdują się uczniowie sprawnie radzący sobie z nauką, jak i doświadczający więcej trudności w uczeniu się,
  • zapoznanie uczniów z kryteriami oceny zadania, wymaganiami niezbędnymi do uzyskania określonego stopnia – jeśli zdecydujemy się na wykorzystanie skali stopniowej,
  • przedstawienie korzyści wynikających z pracy w grupie w przypadku braku zaangażowania uczniów w działania zespołu,
  • upewnienie się, czy w danej grupie istnieje klimat sprzyjający pracy zespołowej, w razie potrzeby wsparcie uczniów w rozwiązywaniu pojawiających się konfliktów.

Jak podzielić uczniów na grupy w praktyce:

  • tradycyjne odliczanie – uczniowie odliczają do tylu, ile grup jest zaplanowanych; tworzą grupy z osobami, które podały ten sam numer,
  • losowanie – uczniowie losują kartoniki w określonych kolorach lub kształtach, mogą również losować kolorowe nakrętki, odszukać umieszczone na nich takie same cyfry lub symbole,
  • puzzle – rozcinamy tyle obrazków, ile grup chcemy uzyskać, uczniowie tworzą grupy poprzez ułożenie obrazków,
  • kotyliony – rozcinamy przygotowane kotyliony na połówki, wręczamy uczniom i odtwarzamy muzykę; po zatrzymaniu muzyki uczniowie odszukują osobę, z którą tworzą kotylion. Dla zwiększenia liczebności grup powielamy kotyliony – przygotowujemy je w ilości o połowę mniejszej od liczby grup, jaką chcemy uzyskać,
  • sznurki – przygotowujemy sznurki tej samej długości, w tylu rozmiarach, ile grup planujemy utworzyć; uczniowie losują sznurki, porównują je między sobą i tworzą grupy z osobami, które mają sznurki tej samej długości,
  • mapa świata – uczniowie losują karteczki z nazwami państw i tworzą grupy poprzez odszukanie osób mających karteczki z nazwą państw leżących na tym samym kontynencie. Analogicznie, w miejsce nazw państw można użyć nazw zwierząt żyjących na danej szerokości geograficznej, przysmaków określonej kuchni świata czy nazwisk słynnych osób reprezentujących ten sam kraj,
  • skojarzenia – przygotowujemy karteczki, na których zapisujemy słowa wchodzące w skład danej kategorii, np. pasta, szczotka, kubek – przybory do mycia zębów. Uczniowie wybierają kartki i tworzą grupy poprzez odszukanie wszystkich osób, które wylosowały słowa należące do danej kategorii,
  • sylaby – należy przygotować tyle wyrazów, ile grup ma zostać utworzonych i zapisać je sylabami na kartkach – jedna sylaba na jednej kartce. Uczniowie tworzą grupy układając wyrazy z wylosowanych sylab,
  • karty – nauczyciel przygotowuje po kilka takich samych kart do gry, na podstawie których tworzone są grupy, np. grupa asów, grupa dam, grupa dziesiątek itp.,
  • koło fortuny – rysujemy koło na kartce i dzielimy je tyle części, ilu mamy uczniów; w każdym polu wpisujemy imię dziecka. Na środku koła umieszczamy spinner i uruchomiamy go; ramiona spinnera wskazują imiona uczniów, którzy tworzą wspólną grupę.

 Bibliografia:

  • https://cdw.edu.pl/7-inspirujacych-sposobow-podzialu-grupy-na-mniejsze-zespoly/, dostęp z dnia 20.11.2023 r.
  • https://gryzabawy.pl/podzial-na-grupy/, dostęp z dnia 20.11.2023 r.
  • J. Kuklińska, Praca w grupach – organizacja zespołów i dylematy oceny, zasoby Samorządowego Ośrodka Doradztwa Metodycznego i Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach, https://sodmidn.kielce.eu/sites/sodmidn.kielce.eu/files/biuletyny/biuletynpracawgrupach.pdf

Autor: Urszula Wesół – pedagog

Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli

Zbiórka MPO dla podopiecznych Schroniska Na Paluchu w Warszawie

Nadchodzi zima, a wraz z nią wyzwania, z którymi zmierzą się zwierzęta oraz ich opiekunowie ze Schroniska Na Paluchu im. Jana Lityńskiego w Warszawie. Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania – we współpracy ze schroniskiem – ponownie organizuje zbiórkę najpotrzebniejszych przedmiotów. Są to przede wszystkim koce i ręczniki. „Ciepły Paluch” potrwa do 6 grudnia w siedmiu lokalizacjach MPO.

Zimowa zbiórka MPO Warszawa dla zwierzaków ze Schroniska Na Paluchu pn. „Ciepły Paluch” została zorganizowana w lokalizacjach spółki. Oklejone plakatami akcji kontenery, w których można zostawiać wskazane produkty, stanęły blisko bram wjazdowych przy ul. Tatarskiej 2/4, ul. Obozowej 43, ul. Sosnkowskiego 4, ul. Kopijników 13, ul. Zabranieckiej 4, ul. Kampinoskiej 1 oraz przy ul. Mortkowicza 5.

– Przygotowaliśmy pojemniki w aż siedmiu naszych punktach, żeby ułatwić udział w akcji wszystkim warszawiankom i warszawiakom. Kontenery zbiórki są dobrze widoczne. Ustawiliśmy je przy bramach wjazdowych, żeby wspierający „Ciepłego Palucha” nie mieli kłopotów z ich zlokalizowaniem – mówi Jakub Turowicz z zespołu prasowego MPO Warszawa.

Zbiórka jest organizowana w ścisłej współpracy ze Schroniskiem Na Paluchu i obejmuje wyłącznie te przedmioty, które zostały wskazane przez pracowników oraz wolontariuszy, którzy na co dzień zajmują się czworonogami.

– Potrzebujemy przede wszystkim koców i ręczników. To towary absolutnie priorytetowe, dzięki którym zagwarantujemy zwierzętom ciepło. Będziemy również bardzo wdzięczni za prześcieradła i duże poszewki – precyzuje Patrycja Jarosz, pracowniczka Schroniska Na Paluchu.

Zbiórka „Ciepły Paluch” w lokalizacjach MPO potrwa do 6 grudnia. Jej finałem będzie mikołajkowy transport zebranych prezentów do magazynu schroniska. To druga akcja spółki, której celem jest wsparcie czekających na nowe domy czworonogów. W 2021 roku dzięki inicjatywie „Zima Na Paluchu” zebranych zostało kilkadziesiąt kontenerów pożywienia, koców i ręczników.

Informacja prasowa MPO

Rola szkoły w integracji uczniów: wspieranie międzykulturowości i nauka tolerancji

Szkoły to nie tylko instytucje, w których przekazywana jest wiedza, zaczerpnięta z różnego rodzaju podręczników. Placówki oświatowe to także przestrzeń na integrowanie uczniów – zwłaszcza poprzez wspieranie międzykulturowości oraz naukę tolerancji. Jest to szczególnie ważne w dzisiejszych czasach, kiedy w polskich szkołach musi odnaleźć się wielu uczniów i wiele uczennic z Ukrainy. W związku z tym, w poniższym artykule opowiemy o tym, dlaczego szkoła powinna integrować uczniów, w jaki sposób placówki edukacyjne mogą wspierać międzykulturowość oraz jak uczyć dzieci tolerancji.

Dlaczego szkoła powinna integrować uczniów?

Szkoła to miejsce, w którym nauczyciele powinni stwarzać uczniom przestrzeń zarówno do edukacji, jak i do integracji. Czemu integracja jest tak istotna? Otóż wspiera ona ogólny rozwój dziecka. Integrując się z innymi, najmłodsi uczą się tego, jak rozumieć drugiego człowieka, w jaki sposób tworzyć relacje oraz jak szanować odmienność drugiej osoby. Jest to szczególnie istotne zwłaszcza dziś – w czasach globalizacji, kiedy to w jednym środowisku często żyją przedstawiciele różnych kultur i narodowości. Wzajemne zrozumienie i szacunek są również bardzo ważne ze względu na sytuację międzynarodową – m.in. rosyjską inwazję na Ukrainę. Uczeń z Ukrainy w polskiej szkole otrzymać powinien przede wszystkim należyty szacunek. Jak placówki edukacyjne mogą wspierać zatem międzykulturowość?

W jaki sposób placówki edukacyjne mogą wspierać międzykulturowość?

Przede wszystkim, polskie szkoły, w których uczą się przedstawiciele innych kultur i narodowości, powinny zadbać o odpowiedni proces adaptacji uczniów. Zmiana środowiska wiąże się bowiem często z wysokim poziomem stresu oraz tzw. szokiem kulturowym. Nowych uczniów należy dokładnie zapoznać zatem z nowym miejscem oraz wyjaśnić im zasady panujące w jego obrębie. Co więcej, wskazane jest także okazanie im pełnego zrozumienia oraz podarowanie im czasu na to, aby nauczyli się zupełnie nowych dla nich zwyczajów i reguł.

Wspieranie międzykulturowości powinno opierać się również o odpowiednią edukację polskich uczniów. Należy przybliżyć im zasady kulturowe, panujące w innych krajach oraz kłaść nacisk na to, że inność nie jest czymś złym ani gorszym. Warto podejmować także rozmowy na temat konieczności wzajemnego szacunku oraz zrozumienia – dzięki temu uczniowie będą w stanie przyjaźnie przyjąć i wesprzeć przedstawicieli innych narodowości.

Jak uczyć dzieci tolerancji?

Tolerancja to bardzo ważny aspekt integracji uczniów. Pozwala bowiem na zrozumienie czyjejś odmienności – również odmienności, odnoszącej się różnic kulturowych i narodowościowych. Jak uczyć zatem dzieci tolerancji? Przede wszystkim, warto rozmawiać z najmłodszymi i podkreślać, że inność nie jest ani czymś gorszym, ani czymś złym. Należy zaznaczać, że wszyscy jesteśmy ludźmi, w związku z czym każdy z nas jest wartościowy i zasługuje na pełen szacunek – bez względu na państwo, z którego pochodzi czy kulturę, z jaką się utożsamia.

Ucząc dzieci tolerancji, warto podejmować również rozmowy z rodzicami. Odpowiednie postawy powinny być kształtowane bowiem nie tylko w szkole, lecz także w środowisku domowym. Takie kompleksowe podejście sprawi, że najmłodsi będą w pełni szanować i akceptować przedstawicieli innych kultur i narodowości.

Artykuł sponsorowany przy współpracy z fundacja.orange.pl

Scenariusz godziny wychowawczej – rozwijanie krytycznego myślenia

Temat: Uczę się patrzeć z różnych perspektyw

Cele:

  • rozwijanie umiejętności dokonywania własnych ocen z wykorzystaniem różnorodnych informacji i argumentów,
  • ćwiczenie umiejętności przedstawiania własnego zdania,
  • rozwijanie kreatywności.

Metody pracy:

  • podające – rozmowa, objaśnienia,
  • aktywizujące – burza mózgów, mapa myśli, scenki, sketchnoting, metoda łańcucha skojarzeń.

Formy pracy:

  • praca z całą grupą,
  • praca w małych zespołach,
  • indywidualna.

Środki dydaktyczne:

  • tablica, arkusze szarego papieru,
  • flamastry i kolorowe pisaki,
  • kartki z napisami dla uczniów (punkt 2b),
  • kartki z szablonem laski dynamitu,
  • skarpetka,
  • kłębek włóczki.

Przygotowanie:

  • uczniowie wraz z prowadzącym siedzą w kręgu.

Proponowany przebieg zajęć:

1. Część wstępna – ćwiczenie: Inaczej niż zwykle

Prowadzący wręcza wybranemu uczniowi skarpetkę, prosząc, aby spróbował wymyślić nietypowe zastosowanie dla tego przedmiotu. Skarpetka przekazywana jest kolejnym osobom, generującym dalsze pomysły.

2. Część główna: Rozwijamy krytyczne myślenie

a) Prowadzący zadaje uczniom pytanie, czy spotkali się kiedyś z pojęciem krytycznego myślenia. Uczniowie podają swoje pomysły, nauczyciel lub wybrany uczeń zapisuje je na tablicy lub arkuszu papieru. Prowadzący podsumowuje dyskusję, zwracając uwagę, że krytyczne myślenie polega między innymi na spostrzeganiu danego zagadnienia z różnych perspektyw. Dla lepszego zrozumienia tej cechy krytycznego myślenia, proponuje uczniom przeprowadzenie kolejnego ćwiczenia.

b) Ćwiczenie: Z różnych pespektyw

Każdy z uczniów otrzymuje kartkę z jednym z napisów: żuk, dzięcioł, biedronka, motyl, orzeł, skowronek, samolot, człowiek, grzyb. Zadaniem uczniów jest narysowanie na kartce drzewa widzianego z perspektywy wskazanej na kartce.

c) Dynamiczny osąd

Prowadzący zaznajamia uczniów z sylwetką Alfreda Nobla i historią wynalezienia przez niego dynamitu – może to zrobić korzystając z dostępnych zasobów YouTube, metodą mapy myśli lub notatki wizualnej. Następnie dzieli uczniów na zespoły, z których każdy ma za zadanie przedstawić skutki wynalezienia dynamitu z perspektywy:

  • górników,
  • inżynierów,
  • naukowców,
  • żołnierzy.

W podsumowaniu ćwiczenia każdy z uczniów zapisuje na kartce z szablonem laski dynamitu wybrany skutek jego wynalezienia; pomysły uczniów umieszczane są na tablicy z podziałem na skutki pozytywne i negatywne.

d) Zabawa: Co by było, gdyby?

Prowadzący zaprasza uczniów do zabawy w wymyślanie alternatywnych wersji wydarzeń i ich następstw, proponując zakończenie zdań, np.:

  • co by było, gdyby Alfred Nobel żył sto lat później?
  • co by było, gdyby Alfred Nobel nie założył swojej fundacji?
  • co by było, gdyby Alfred Nobel urodził się w innym kraju?
  • co by było, gdyby nie wybuchła I wojna światowa?
  • co by było, gdyby państwa europejskie nie prowadziły ekspansji w Afryce?
  • co by było, gdyby nie istniały granice pomiędzy państwami?

3. Część końcowa – zabawa: Łańcuch skojarzeń

Prowadzący zaprasza uczestników zajęć do zabawy w łańcuch skojarzeń: podaje kłębek wełny wybranej osobie, prosząc o podanie skojarzenia do słowa dynamit; kolejni uczniowie wraz z kłębkiem podają skojarzenia do wypowiadanych słów.

Bibliografia:

  • https://zpe.gov.pl/a/rusz-glowa—tworcze-i-krytyczne-myslenie/DbyjWxMJP, dostęp z dnia 17.09.2023 r.
  • G. Skirmuntt, Wykorzystanie narzędzi krytycznego myślenia w kształtowaniu kompetencji kluczowych i realizowaniu podstawy programowej, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa 2018
  • https://www.polskieradio.pl/10/218/artykul/3048911,alfred-nobel-co-wiemy-o-slynnym-wynalazcy, dostęp z dnia 17.09.2018 r.
  • http://zasobyip2.ore.edu.pl/uploads/publications/41a77e396a25f039485307aee64de3cb, dostęp z dnia 17.09.2023 r.

Scenariusz godziny wychowawczej – rozwijanie krytycznego myślenia opracowała: Urszula Wesół – pedagog, pedagog specjalny

Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli

Królowa Jadwiga – fakty i ciekawostki dla dzieci i nie tylko

Święta Jadwiga Andegaweńska to najbardziej znana i najłatwiej rozpoznawalna z polskich królowych. Czemu zawdzięcza swoją popularność i zainteresowanie, którym cieszy się od tylu wieków? Jak przedstawić dzieciom jej postać wykorzystując atrakcyjne nowoczesne multimedialne i interaktywne narzędzia?

Co warto wiedzieć o królowej Jadwidze?

Jak dobrze znacie świętą Jadwigę Andegaweńską? Co wiecie o niej, o jej rodzinie, królewskich obowiązkach i codziennych zwyczajach? Wszystkiego dowiecie się w łatwy i atrakcyjny sposób korzystając z interaktywnej prezentacji „Królowa Jadwiga” na portalu SzpiedzyWiedzy.pl

Królowa Jadwiga Andegaweńska – i co jeszcze?

Poznając postać królowej Jadwigi, fakty z jej życia i niecodzienne osiągnięcia warto dowiedzieć się też więcej o jej ojczyźnie. Na wirtualną wycieczkę po Węgrzech zabierze nas interaktywna i multimedialna aplikacja Co ty wiesz o Węgrzech?, czyli przygoda z Węgrami: ich historią, geografią i kulturą. Rozwiązując interaktywne zagadki i zadania dowiecie się wszystkiego co najważniejsze o tym europejskim kraju, z którym zaskakująco wiele nas łączy.

Józef Bem – ciekawostki dla dzieci i nie tylko

Trzecia interaktywna prezentacja, która powstała w ramach projektu edukacyjnego „Szpiedzy Wiedzy na węgierskim tropie” poświęcona jest postaci generała Józefa Bema. Co wiemy o bohaterze trzech narodów, przywódcy walk o niepodległość Polaków, Węgrów i Turków? Czy biografia generała Józefa Bema może nas zaskoczyć ciekawymi faktami i niecodziennymi zainteresowaniami?

Zapraszamy na spotkanie z międzynarodowym bohaterem w interaktywnej prezentacji Generał Józef Bem.

Created with GIMP

Skorzystajcie z bezpłatnych materiałów dydaktycznych przygotowanych przez innowacyjną platformę edukacyjną SzpiedzyWiedzy.pl!

Materiały dydaktyczne dotyczące Węgier, Królowej Jadwigi Andegaweńskiej, a także generała Józefa Bema powstały w ramach projektu edukacyjnego „Szpiedzy Wiedzy na węgierskim tropie”, który realizowany przez Fundację „Trasa dla Bobasa” jest dzięki wsparciu Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Wacława Felczaka.

Created with GIMP
Artykuł sponsorowany przy współpracy z szpiedzywiedzy.pl

Jesienne aktywności ruchowe na świeżym powietrzu dla młodszych i starszych

Jesień to czas, kiedy coraz szybciej robi się ciemno, temperatury spadają z dnia na dzień, a kapryśna pogoda z deszczem i wiatrem nie zachęca do wyjścia na świeże powietrze. Czy warto więc korzystać z uroków przyrody jesienią? Oczywiście, że tak! Aktywność ruchowa jest niezwykle ważna – ta, uprawiana w różnych warunkach atmosferycznych, pomaga nie tylko zachować sprawność i zdrowie, ale także hartuje organizm i podnosi odporność. Dodatkowym plusem są zdecydowanie walory estetyczne jesieni, bo czy jest coś piękniejszego niż złote liście szeleszczące pod butami, pękające kasztany i rumieniąca się na drzewach jarzębina?

Czy jesienią musi być nudno? – 10 propozycji aktywności ruchowych na świeżym powietrzu

  1. Wyprawa na grzybobranie – jesień to idealny moment na żywą lekcję przyrody i niezwykłą, aktywną przygodę. Wystarczy odpowiedni ubiór, wiklinowe kosze lub wiaderka oraz obowiązkowo – suchy prowiant. Poza zbieraniem wyjątkowych okazów, warto zaopatrzyć się w atlas grzybów, aby poznać i utrwalić jadalne i trujące gatunki. To nie tylko świetna okazja do obcowania z naturą, ale i na długi, rekreacyjny spacer.
  2. Puszczanie latawców – żadna pora roku nie jest bardziej odpowiednia do tego typu aktywności jak jesień. Zamiast narzekać na wietrzną aurę, warto wykorzystać ją i ruszyć na wspólne puszczanie latawców.
  3. Poszukiwanie darów jesieni – jesień obfituje w całe mnóstwo darów (jarzębiny, różnobarwnych liści, kasztanów, żołędzi, suszonych kwiatów), które wykorzystać można do zabaw czy różnorakich prac plastycznych. Możliwości na ich znalezienie jest wiele –  pobliski las, park miejski, a może polana blisko domu lub szkoły?
  4. Wyprawa do sadu – sad to wyjątkowe miejsce, w którym odnajdziemy całe mnóstwo darów, jakie przygotowała dla nas matka natura – jabłka, śliwy, grusze – to tylko niektóre z pyszności, jakie tam znajdziemy. Co poza zbiorem owoców czeka na nas w sadzie? Zabawa w berka i chowanie się w alejkach pełnych drzew! Świetna zabawa gwarantowana!
  5. Indiańska wioska i szałas – każde dziecko marzy, aby choć raz móc stać się przywódcą indiańskiej wioski i przenieść się do swojego szałasu. Podczas jesiennych zabaw na świeżym powietrzu będzie to możliwe. Jak stworzyć własny szałas? Wystarczy nazbierać dużą ilość gałęzi oraz liści, a także drucik lub sznurek, dzięki któremu nasza konstrukcja nabierze odpowiedniej formy. Następnie nadanie indiańskich imion oraz przygotowanie opasek (koniecznie przyozdobionych piórem) i gotowe! Właśnie stajemy się Indianami!
  6. Ognisko z pieczeniem kiełbasek – okres jesieni to wręcz wymarzony czas na rozpalenie ogniska. Przyjemne ciepło pozwoli rozgrzać się podczas jesiennej aury, a dodatkowo upiec same pyszności – mogą być to kiełbaski, pianki lub ziemniaczki (np. podczas dnia pieczonego ziemniaka obchodzonego jesienią).
  7. Wycieczka rowerowa – któż nie lubi jeździć rowerem? Słoneczne jesienne popołudnia zachęcają do ruchu na dwóch kołach. Może warto odwiedzić jeszcze nieodkryte miejsca w bliskiej okolicy lub zaplanować całodniową wycieczkę rowerową?
  8. Obserwacja pogody i stacja meteo – to wyjątkowa gratka dla fanów przyrody i badaczy, którym żadna aura nie jest straszna. Zadaniem dziecka jest aktywna obserwacja pogody  podczas długich, jesiennych spacerów oraz prowadzenie zapisek (np. w formie tablicy na zewnątrz). Dobrym pomysłem jest także obserwacja poziomu opadów – do tego celu wykorzystać można słoiki lub szklane pojemniki ustawione na dworze z zaznaczoną miarką.
  9. Zabawy ruchowe z użyciem frisbee – chyba każde dziecko zna i lubi zabawy z frisbee. Ten niewielki, płaski dysk sprawdzi się szczególnie podczas wietrznej pogody. Wszelkie kompilacje mile widziane – możliwa jest gra zarówno w parach, jak i w większych zespołach. Zorganizujcie zawody frisbee i świetnie się bawcie!
  10. Zabawa w ogrodnikówpodczas jesiennych aktywności warto połączyć przyjemne z pożytecznym. Prace w ogrodzie, takie jak przekopywanie grządek, usuwanie suchych liści czy przycinanie gałązek, nie tylko pozwolą rozruszać się i nabrać werwy, ale i dadzą możliwość roślinom cieszyć nasze oczy wiosną i latem. Jesień to także idealna pora na sadzenie różnego rodzaju drzewek. Może warto jesienią zrobić coś dobrego dla naszego klimatu?

Jak widać, jesień mimo zmiennej pogody, oferuje nam naprawdę wiele. Jesienne aktywności ruchowe to nie tylko ćwiczenia i zabawy związane ze sportem, to wszelkiego typu aktywności, którym towarzyszy ruch – a co najważniejsze – świetna zabawa! To ona wielokrotnie zachęca uczestników do spędzenia wolnego czasu pod chmurką.

Pomysły na jesienne aktywności ruchowe opracowała: Aneta Suchecka – nauczyciel, wychowawca świetlicy

Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli

Projekt edukacyjny KREATYWNE PRACE PLASTYCZNE IV edycja – zaproszenie

BAWIMY SIĘ SZTUKĄ, ZARZĄDZAMY KOLORAMI, ROZSIEWAMY KREATYWNOŚĆ, TWORZYMY I ZACHWYCAMY.

We wrześniu wystartowała IV edycja Międzynarodowego projektu edukacyjnego KREATYWNE PRACE PLASTYCZNE na rok szkolny 2023/24 pod hasłem „NIESAMOWITE TECHNIKI PLASTYCZNE”. Warto dołączyć do wyzwań tego najbarwniejszego projektu edukacyjnego na świecie!

Zasięg projektu zwiększa się z roku na rok. Biorą w nim już udział tysiące nauczycieli oraz przedszkolaków, uczniów i wychowanków z różnych placówek oświatowych, wychowawczych i kulturalnych w Polsce i za granicą.

*Pomysłodawczynią i organizatorką projektu jest Beata Grzeszczuk-Nędza – autorka najpopularniejszego w Polsce edukacyjnego bloga plastycznego dla nauczycieli.

*Projekt adresowany jest do nauczycieli przedszkoli, edukacji wczesnoszkolnej, plastyki, świetlic szkolnych, placówek specjalnych oraz bibliotek i ośrodków kultury.

*Głównym celem projektu jest zaspokajanie naturalnej potrzeby tworzenia sztuki, wyzwalanie ekspresji twórczej oraz wspieranie harmonijnego rozwoju i kreatywności poprzez różnorodne działania plastyczne oraz arteterapia rozwojowa i profilaktyka zdrowia psychicznego uczestników.

*Projekt jest zgodny z podstawą programową wychowania przedszkolnego, edukacji wczesnoszkolnej, plastyki w szkole podstawowej i szkół specjalnych oraz kierunkiem realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2023/24 (p.6 i 8).

*Projekt można realizować jako innowację pedagogiczną w placówkach oświatowych.

*Udział w projekcie jest bezpłatny, autonomiczny i pozbawiony zbędnej dokumentacji.

*Do projektu można dołączyć w dowolnym momencie roku szkolnego.

BAWIMY SIĘ SZTUKĄ, ZARZĄDZAMY KOLORAMI, ROZSIEWAMY KREATYWNOŚĆ, TWORZYMY I ZACHWYCAMY.

Zróbmy to razem. Zapraszamy!

Jeśli chcesz dołączyć zajrzyj do KREATYWNE PRACE PLASTYCZNE REGULAMIN PROJEKTU IV EDYCJA

Patroni projektu:

  1. Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli
  2. Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli
  3. PERFECTUS – Niepubliczna Placówka Doskonalenia Nauczycieli
  4. Grupa Wydawnicza Harmonia

http://kreatywnepraceplastyczne.blogspot.com/

https://www.facebook.com/kreatywnepraceplastyczne

Autor: Beata Grzeszczuk-Nędza 

Checklista rzeczy, o których trzeba pamiętać, by nie narazić zdrowia uczniów!

Higiena w placówkach edukacyjnych ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa uczniów oraz personelu. Mycie i dezynfekcja stanowią fundament czystości i minimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. Jednocześnie wymogi dotyczące zasad higieny w szkołach są stale podnoszone. To z kolei wiąże się z koniecznością zapewnienia preparatów spełniających określone normy oraz dbałością o regularne szkolenie personelu sprzątającego. O czym należy pamiętać, by spełnić aktualne wymagania oraz zapewnić uczniom bezpieczeństwo?

Co Sanepid sprawdza w szkołach?

O czym należy pamiętać, chcąc zadbać o czystość w placówce oświatowej? Aby mieć pewność, że nie zapomnimy o żadnym szczególe, warto wiedzieć, na co zwracają uwagę inspektorzy Sanepidu.

Kontroli czystości podlegają wszystkie pomieszczenia, również te rzadziej wykorzystywane, takie jak schowki na sprzęt, archiwa czy zaplecza niedostępne dla uczniów. Szczególny nacisk kładziony jest na często dotykane elementy, takie jak blaty, klamki czy włączniki światła. Inspektorzy często sprawdzają poziom czystości trudno dostępnych miejsc, np. przestrzeni za meblami.

Skrupulatnie kontrolowany jest poziom higieny w łazienkach, kuchni oraz stołówce. W szkołach podstawowych sprawdzana jest także świetlica. Tutaj kontrole są szczególnie rygorystyczne. To oznacza konieczność dokładnego dbania o czystość wszystkich elementów wyposażenia. Jest to ważne zwłaszcza w tzw. sezonie grypowym, czyli okresie jesienno-zimowym, gdy więcej dzieci choruje.

Inspektorzy Sanepidu mają wgląd do protokołów konserwacji i napraw sprzętu. Sprawdzane są również daty ważności środków czystości i prawidłowość oznaczeń roztworów roboczych. W niektórych przypadkach kontrola obejmuje również księgi kosztów, w celu oceny zużycia środków do mycia i dezynfekcji.

Procedury higieny i dezynfekcji

Pilnowanie czystości w szkole nie sprowadza się jedynie do przestrzegania odpowiednich procedur podczas sprzątania. Równie ważne jest zapewnienie możliwości zadbania o higienę wszystkim osobom przebywającym na terenie placówki.

Zaleca się, by wszystkie osoby wchodzące do szkoły myły i dezynfekowały ręce. Oznacza to konieczność udostępnienia dozowników z odpowiednimi preparatami, zarówno w łazienkach, jak i w miejscach ogólnodostępnych, takich jak szatnie czy korytarze. Pojemniki na środki do dezynfekcji rąk powinny być regularnie czyszczone i uzupełniane przy pomocy specjalistycznych preparatów. W ich sąsiedztwie należy umieścić plakaty z instrukcją prawidłowego mycia rąk oraz dezynfekcji.

Niezbędne jest również codzienne wietrzenie sal i korytarzy, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia bezpieczeństwa uczniom. Jeśli szkoła jest wyposażona w system wentylacyjno-klimatyzacyjny, zaleca się przeprowadzenie kontroli jego pracy przed rozpoczęciem roku szkolnego, a także stałe monitorowanie jego funkcjonowania.

Prace porządkowe

Konieczna jest regularna kontrola codziennych prac porządkowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na utrzymywanie w czystości sal, w których przebywają uczniowie, łazienek i ciągów komunikacyjnych. Bardzo ważne jest też prawidłowe mycie i dezynfekcja powierzchni dotykowych takich jak:

  • poręcze,
  • klamki,
  • blaty,
  • włączniki,
  • klawiatury.

Niezwykle istotne jest też regularne opróżnianie i czyszczenie koszy na odpady.

Środki czystości i preparaty do dezynfekcji

Chcąc w pełni zadbać o bezpieczeństwo uczniów i personelu, nie można ograniczać się jedynie do mycia – nawet wówczas, gdy używa się wyłącznie specjalistycznych środków przeznaczonych do tego celu. Bardzo ważna jest również odpowiednia dezynfekcja pomieszczeń.

Warto korzystać z profesjonalnych preparatów zatwierdzonych przez Sanepid, najlepiej ze sprawdzonego sklepu jak Sterim.eu. Należy przy tym ściśle przestrzegać zaleceń producenta każdego produktu. Bardzo istotne jest przestrzeganie czasu niezbędnego do wywietrzenia dezynfekowanych pomieszczeń i przedmiotów. W taki sposób, by uczniowie nie byli narażeni na wdychanie potencjalnie drażniących oparów.

Najwięcej uwagi wymaga dekontaminacja pomieszczeń takich jak jadalnie, łazienki i świetlice. Sprzęt oraz preparaty wykorzystywane w tym celu nie mogą być używane w innych częściach obiektu.

Sprzęt i preparaty do mycia i dezynfekcji mogą być przechowywane w jednym schowku, o ile będą pogrupowane w odpowiednie zestawy:

  • do sal lekcyjnych,
  • do korytarzy,
  • do stołówki i świetlicy,
  • do łazienek.

Jeśli w szkole znajduje się kuchnia oraz gabinet pielęgniarki, narzędzia i środki czystości powinny znajdować się w ich bezpośrednim sąsiedztwie.

Sprzątanie i dezynfekcja pomieszczeń w szkole

Sprzątanie i dezynfekcja pomieszczeń w szkole powinny odbywać się w określonej kolejności. Zazwyczaj jest ona następująca:

  • gabinety nauczycieli, dyrekcji, sekretariat i inne pomieszczenia administracyjne,
  • pokój nauczycielski,
  • szkolna aula lub sala spotkań, w której nie są przeprowadzane lekcje,
  • sale lekcyjne,
  • sala gimnastyczna, przebieralnie, szatnia,
  • korytarze, klatki schodowe i inne ciągi komunikacyjne,
  • magazyny (również magazyny sprzętu sprzątającego),
  • świetlica, stołówka, a w przypadku szkół, w których przebywają młodsze dzieci również sala zabaw,
  • gabinet szkolnej pielęgniarki,
  • toalety i łazienki.

Im niżej na liście znajduje się dane pomieszczenie, tym większy jest zazwyczaj stopień jego zabrudzenia. Oznacza to konieczność jeszcze dokładniejszego dbania o czystość, z zastosowaniem odpowiedniego sprzętu i preparatów takich jak środek do dezynfekcji pomieszczeń, dopasowanych do specyfiki danego miejsca.

Przestrzeganie procedur związanych z myciem i dezynfekcją pomieszczeń w szkole to podstawa bezpieczeństwa uczniów i pracowników każdej placówki. Należy jednak zadbać również o odpowiednią edukację w tym zakresie. Dlatego nauczyciele powinni prowadzić zajęcia poświęcone temu tematowi i skutecznie zachęcać uczniów do przestrzegania zasad higieny. W połączeniu z korzystaniem z niezbędnego sprzętu oraz specjalistycznych preparatów pozwala to tworzyć zdrowe i bezpieczne środowisko, również w sezonie większej zachorowalności na choroby zakaźne. Dbając o higienę i dezynfekcję placówki edukacyjne aktywnie przyczyniają się do minimalizacji ryzyka zakażeń i zapewnienia opieki na najwyższym poziomie.

Artykuł sponsorowany przy współpracy z sterim.eu

Ogólnopolski Projekt Edukacyjny pt. „Polak ma essę!” – zapraszamy do udziału

Miło nam poinformować, że nasz Portal objął honorowy patronat nad Ogólnopolskim Projektem Edukacyjnym pt. „Polak ma essę!” dla uczniów klas IV-VI szkół podstawowych, którego organizatorem jest Szkoła Podstawowa nr 12 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Głogowie, autorkami są Marta Potrykowska i Anna Sołtysik.

Celem projektu jest utrwalenie zdobytej wiedzy z języka polskiego oraz historii oraz nabywanie nowych umiejętności poprzez zabawę i integrację uczniów.

Projekt trwa od 2 października 2023 r. do 31 maja 2024 r. – zachęcamy do udziału.

Zapisy jak i bardziej szczegółowe informacje można znaleźć TUTAJ

Scenariusz lekcji wychowawczej – Dogadajmy się – pomówmy o komunikacji

Cele:

  • rozwijanie umiejętności komunikacji między ludźmi,
  • rozwijanie umiejętności interpersonalnych i intrapersonalnych: otwartości wobec innych, szacunku, asertywności, komunikowania swoich potrzeb.

Formy pracy:

  • praca z całą grupą,
  • praca w parach,
  • praca indywidualna.

Metody:

  • gry i zabawy dydaktyczne i integracyjne,
  • burza mózgów,
  • rozmowa,
  • metody oglądowe – praca z grafiką,
  • metody czynnościowe – zadań stawianych do wykonania, praktycznego działania.

Środki dydaktyczne:

rolka papieru toaletowego, dowolna tablica (suchościeralna, flipchart), arkusze papieru i pisaki, kłębek wełny, załączniki – infografiki i karteczki z ćwiczeniami

Przebieg:

1. Rozpoczęcie – zabawa z rolką

Uczniowie siadają w kręgu, podają sobie rolkę papieru toaletowego. Każda osoba odrywa kawałek papieru – tyle listków, na ile ma ochotę. Po zaopatrzeniu się w papier, uczestnicy dzielą się dowolnymi informacjami na swój temat, jednocześnie zwijając papier w rulon – mówią tak długo, jak długo trwa zwijanie papieru.

2. Koło fortuny

Nauczyciel rysuje na tablicy jedenaście kwadratów, wpisując w nie kolejno podawane przez uczniów litery, aż zostanie utworzone hasło: KOMUNIKACJA.

Następnie uczniowie w toku burzy mózgów dzielą się swoimi spostrzeżeniami na temat tego, jak rozumieją termin komunikacja.

Pytania pomocnicze:

  • Czym jest komunikacja?
  • Jakie są elementy komunikacji?
  • Jaki jest cel komunikacji?
  • Co jest potrzebne, żeby komunikacja była udana?

Nauczyciel zbiera pomysły uczniów i porządkuje zgromadzoną wiedzę za pomocą infografiki (załącznik 1).

3. Różne sposoby na komunikację

Uczniowie pracują w parach – jedna osoba losuje hasło (załącznik 2) i próbuje je przekazać drugiej na różne sposoby: ruchem, gestem, obrazem, mimiką, nie można jednak używać słów.

Po zakończonym ćwiczeniu uczniowie dzielą się swoimi spostrzeżeniami na temat tego, co pomaga, a co przeszkadza w komunikacji. Nauczyciel lub jeden z uczniów zbiera wypowiedzi, przedstawiając je na grafice (propozycja w załączniku nr 3) w formie mostów (czynników wspierających komunikację) lub kamieni (utrudnień w komunikacji).

Przykładowe propozycje:

Mosty – pomaga w komunikacji:Kamienie – przeszkadza w komunikacji:
– kontakt wzrokowy,
– gesty,
– mimika,
– aktywne słuchanie – dopytywanie, zebranie dodatkowych informacji.
– brak zainteresowania,
– niepełne, nieprecyzyjne informacje,
– dystans fizyczny, zamknięta postawa,
– skupienie nadawcy tylko na sobie – brak zainteresowania odbiorcą wypowiedzi.

4. Przepis na komunikację

Na bazie poprzedniego ćwiczenia uczniowie zastanawiają się, jak powinien być skonstruowany skuteczny komunikat. Nauczyciel ponownie podsumowuje wypowiedzi podopiecznych i zestawia je z infografiką (załącznik 4).

Następnie uczniowie ćwiczą formułowanie komunikatów z wykorzystaniem zdobytej wiedzy w przykładowych sytuacjach (załącznik 5).

5. Zakończenie – zabawa z kłębkiem wełny

Uczniowie ponownie stają w kręgu. Podają między sobą kłębek wełny, rozwijając go i tworząc pajęczynę. Przy przekazaniu kłębka dzielą się informacją, którą uznali podczas zajęć za szczególnie przydatną lub interesującą.

Bibliografia:

  • M. Rosenberg, Porozumienie bez przemocy. O języku życia, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2016
  • B. Solecka, Kształtowanie umiejętności interpersonalnych u uczniów Gimnazjum im. Odkrywców Polskiej Miedzi w Chociacnowie w ramach procesu wspomagania szkoły w rozwoju, zasoby Ośrodka Rozwoju Edukacji (https://www.ore.edu.pl/wp-content/plugins/download-attachments/includes/download.php?id=20206), Warszawa 2018

Pobierz scenariusz z załącznikami

Autor: Urszula Wesół – pedagog, pedagog specjalny

Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli