Cele główne:
- kształtowanie wrażliwości na drugiego człowieka
- uwrażliwianie na wartość, jaką jest przyjaźń
- ćwiczenie umiejętności formułowania własnych sądów
Formy pracy:
- praca z całą grupą
- indywidualna
Metody pracy:
- czynnościowe – zadań stawianych do wykonania
- słowne – rozmowa kierowana, instruktaż
- oglądowe – praca z ilustracją
- metody ekspresji technicznej i plastycznej
- gry i zabawy dydaktyczne
Środki dydaktyczne:
- ilustracje osób i zwierząt (załącznik)
- przeczytane gazety i czasopisma
- nożyczki, kleje, kartki w ilości wystarczającej dla każdego dziecka
- piłka
- miseczka wypełniona wodą
Dobrze mieć przyjaciela
1. Zamknięty krąg
- Dzieci stoją w kręgu.
- Chętne dziecko opuszcza krąg.
- Próbuje do niego wrócić, dzieci tworzące krąg mu to uniemożliwiają.
- W zabawie uczestniczą inne chętne dzieci.
- Dzieci wymieniają się refleksją – jak to jest czuć się osamotnionym?
2. Co je łączy?
- Prowadzący prezentuje dzieciom ilustracje ludzi i zwierząt.
- Dzieci zastanawiają się, co może łączyć osoby i zwierzęta przedstawione na ilustracjach.
- Dzieci wspólnie z prowadzącym ustalają, że wszystkie ilustracje przedstawiają przyjaciela.
- Dzieci zastanawiają się, kto może zostać przyjacielem?
3. Sylwetka przyjaciela
- Prowadzący zaprasza dzieci do stolików, na których są przygotowane czasopisma, nożyczki, kleje, kartki.
- Zadaniem dzieci jest stworzenie postaci przyjaciela z elementów wyciętych z gazet. Zwracamy uwagę na to, co jest istotne w przyjaźni – wiek, wygląd, kolor skóry, cechy charakteru, a może zainteresowania?
- Porównujemy wykonane sylwetki. Formułujemy wniosek, że każdy, niezależnie od tego, jak wygląda, ma szansę stać się i zyskać przyjaciela.
4. Jaki powinien być przyjaciel?
- Prowadzący zapoznaje dzieci z różnymi sytuacjami. Prosi je o podzielenie się, jakie uczucia im towarzyszą.
- Jak się czujesz, gdy:
– druga osoba pomaga ci sprzątać zabawki
– kolega/koleżanka przytula cię
– ktoś mówi, że cię lubi
– spędzasz czas z osobą, którą lubisz.
Na podstawie rozmowy dzieci ustalają cechy, jakie posiada przyjaciel oraz co jest istotne, aby przyjaźń mogła zaistnieć.
5. Co jest ważne w przyjaźni?
- Dzieci wraz z prowadzącym stają w kręgu.
- Prowadzący rzuca kolejno piłkę do dzieci, wypowiadając zdanie dotyczące przyjaźni, np.
– Lubię, gdy mój przyjaciel…
– Chciałbym, żeby mój przyjaciel …
– W przyjaźni jest ważne dla mnie …
- Dziecko, które złapało piłkę, kończy rozpoczęte zdanie i odrzuca piłkę do prowadzącego.
6. Czara przyjaźni
- Dzieci siedzą w kręgu.
- Prowadzący przekazuje siedzącemu obok niego dziecku miseczkę wypełnioną wodą. Mówi mu miłą rzecz, np. Lubię twój uśmiech.
- Dziecko przekazuje miseczkę koleżance/koledze obok, uważając, żeby nie rozlać wody. Wraz z miseczką przekazuje miłe słowa.
- Dzieci kolejno przekazują miseczkę i wymieniają pozytywne komunikaty.
Modyfikacje i pomysły do pracy:
- Podczas zajęć lub w dalszej części dnia można zaproponować dzieciom zabawy z wykorzystaniem Metody Ruchu Rozwijającego opartego na relacji „razem”, np.:
– wioślarz – dzieci siedzą naprzeciw siebie, chwytają się za ręce i naprzemiennie przeciągają – raz jedno dziecko kładzie się na placach, raz drugie
– rower – dzieci leżą na plecach, łączą swoje stopy ze stopami partnera i naśladują ruch nóg potrzebny do jazdy na rowerze.
Bibliografia:
L. Bormans, Przyjaźń. Opowiastki dla dzieci, wyd. Papilon, Poznań 2019
U. Stark, Mój przyjaciel Percy, Buffalo Bill i ja, wyd. ZAKAMARKI, Poznań 2020
Autor: Urszula Wesół – nauczyciel edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, pedagog specjalny
Szkoła Podstawowa – portal dla nauczycieli