Scenariusz zajęć dla dzieci w przedszkolu „Złość, czyli ja i moje lwy”

Temat: „Złość, czyli ja i moje lwy”.

Nauczyciel prowadzący:

Iwona Jaczewska

Wiek dzieci:

5 lat

Treści programowe:

I. Miejsce dziecka w grupie i społeczności przedszkolnej – „Ja, czyli kto?”.

1. Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych, uczenie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami, właściwego reagowania na przejawy emocji innych oraz kontrolowanie zachowań:

• okazywanie pozytywnych emocji drugiej osobie,
• dzielenie się swoimi emocjami z innymi,
• rozwijanie empatycznych zachowań.

2. Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzanie w kulturę bycia:

• znajomość swoich praw i obowiązków,
• przestrzeganie praw, obowiązków i przywilejów wynikających z życia w społeczności przedszkolnej.

Cele ogólne:

• Rozpoznawanie i poprawne nazywanie emocji.
• Kształtowanie umiejętności wyrażania własnych uczuć i emocji w sposób werbalny i pozawerbalny (mimika, gesty, taniec, praca plastyczna).
• Kształtowanie umiejętności wyrażania własnych uczuć w sposób nieszkodzący innym, społecznie akceptowany.
• Kształtowanie u dzieci poczucia własnej wartości.
• Wyrabianie świadomości tego, że każdy człowiek ma prawo do różnych nastrojów (gorszych i lepszych dni).
• Rozumienie uczuć innych ludzi.

Metody pracy:

• słowna,
• oglądowa,
• praktycznego działania.

Formy pracy:

• śpiew,
• dedukcja,
• pantomima,
• słuchanie wiersza,
• rozmowa,
• techniki plastyczne: wycinanie, ozdabianie, przyklejanie, montowanie,
• zabawy ruchowe,
• ćwiczenia oddechowe,
• zabawy socjoterapeutyczne,
• relaks.

Organizacja pracy:

• praca z cała grupą,
• praca indywidualna,
• praca grupowa (w parach).

Środki dydaktyczne:

• pakiet „Portrety z emocjami” – pomoc finansowana ze środków EFS;
• pakiet „Ruchoma postać, ciało, emocje, ubiór” – schematyczna, uproszczona postać magnetycznie mocowana do metalowej tablicy z wymiennymi elementami, na których naniesione są różne wyrazy twarzy, przedstawiające podstawowe emocje – pomoc finansowana ze środków EFS;
• balony z naklejonymi emocjami;
• ilustracje przedstawiające dzieci, które wyrażają różne stany emocjonalne – pomoc logopedyczna;
• napisy, określające podstawowe stany emocjonalne, do globalnego czytania;
• wiersz H. Januszewskiej „Lwy”;
• obrazek lwa, wykonany z papieru technicznego – kolorowego;
• napis „KĄCIK LWA”;
• maska lwa odrysowana na papierze technicznym w kolorze żółtym lub pomarańczowym (20 sztuk);
• nożyczki (20 sztuk);
• klej (20 sztuk);
• postrzępione paski brązowej bibuły – grzywa dla lwa (20 sztuk);
• gumka krawiecka (około 7 metrów);
• dziurkacz;
• zszywacz;
• odtwarzacz CD;
• płyta CD autorstwa Richarda Claydermena „The New Romantic Ballads”, utwór pt. „Ballade pour Adeline” – nr 12;
• „umowa” w wersji komputerowej – format dyplomu;
• płyta CD „Rock Ballads”, utwór Lombardu pt. „Przeżyj to sam” – nr 12 ;
• płyta CD „Fletnia Pana”, wykorzystanie ścieżki dźwiękowej „My heart will go on” – nr 5;
• „skarby” do „kącika lwa”: maskotki, kartki, kredki, plastelina, stare gazety;
• „drzewo emocji” o formacie 150cm x 100 cm z wiosennymi listkami, w dwóch odcieniach zieleni – jasnym i ciemnym, i kwiatkami między listkami;
• „buźki” w kolorze żółtym, symbolizujące emocje: smutek, radość, obojętność; każdy rodzaj „buźki” w ilości 20 sztuk.
• „legenda” – opisująca znaczenie każdej z „buź”.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

I. Część wstępna:

1. Piosenka „Kto jest” – powitanie wszystkich tych, którzy są dzisiaj weseli, smutni, źli.

2. „Jaki to nastrój?” – rozpoznawanie i nazywanie emocji przedstawionych na obrazkach, ilustracjach.

3. „Pantomimiczne zagadki” – wyrażenie samopoczucia w sposób niewerbalny, tj. za pomocą mimiki i gestu.

II. Część główna:

4. Wysłuchanie wiersza „Lwy”  H. Januszewskiej.

• Każdemu z nas zdarza się czasem zły dzień. Posłuchajcie, co opowiedział mi chłopiec o imieniu Hubert, który był kiedyś bardzo, bardzo zły.
• Odczytanie wyżej wymienionego utworu literackiego.

5. Rozmowa kierowana na temat tego, jak dzieci zrozumiały wiersz:

> Dlaczego chłopiec chciał spotkać lwy?

> Odpowiedzi dzieci.

> Dlaczego właśnie lwy, a nie inne zwierzęta, np. myszki?

> Odpowiedzi dzieci – wykorzystanie „burzy mózgów”.

> Czy ktoś z was czuł się kiedyś taki zły i groźny jak lew?

> Odpowiedzi dzieci.

> Wyglądamy wtedy groźnie, mamy brzydkie, złe twarze, nieostrożne ruchy. Takie zachowanie upodabnia nas do lwa, stajemy się nieprzyjaźni dla wszystkich, czasami nawet groźni, bo możemy kogoś skrzywdzić. Lepiej, żeby nikt nam wtedy nie wchodził w drogę.

Chłopczyk z wiersza, kiedy był taki zły, wybrał towarzystwo lwów, żeby z nimi się pozłościć, zamiast robić krzywdę innym. To był bardzo mądry chłopiec.

My też czasami jesteśmy źli. Przychodzimy wtedy w złym humorze do przedszkola i nawet nie umiemy się bawić. Złościmy się, denerwujemy i – co najgorsze – krzywdzimy kolegów, koleżanki, a może powinniśmy wtedy, tak jak chłopiec, spotkać lwy i pobyć z nimi trochę. Tylko, jak to zrobić?

> Odpowiedzi dzieci – „burza mózgów”.

6. „Kącik lwa – kącik złości” – zaproponowanie dzieciom urządzenia „kącika lwa”;  oznaczenie go obrazkiem i umieszczenie w nim masek lwa.

7. „Kącik lwa” – znalezienie w sali dziennego pobytu miejsca na kącik i oznaczenie go ilustracją.

8. „Maska lwa” – zaproponowanie dzieciom wykonanie masek lwa.

> Praca indywidualna: wycinanie po linii kształtu maski z pomarańczowego lub żółtego papieru. Naklejenie postrzępionych pasków brązowej bibuły (grzywa). Przymocowanie gumki zszywaczem.

9. „Maska lwa” – przymierzenie wykonanych masek.

10. „Rośnie we mnie lew” – zabawa ruchowa do utworu muzycznego „Ballade pour Adeline” (nr 12) Richarda Claydermena z płyty „The New Romantic Ballads”.

> Dzieci za pomocą ruchu inscenizują melodię graną coraz wyżej i głośniej (wyprost ze wzniesieniem się na palce i uniesieniem rąk w górę), i coraz niżej, i ciszej (opadnięcie, skulenie się na dywanie).

11. „Umowa” – zawarcie z dziećmi umowy wyrażonej słowami:

Kiedy lwa sprowadzę do przedszkola,

Niechaj wszyscy omijają mnie,

Bo dopiero, gdy wygonię go na pola,

Będę z kolegami bawił się.

12. „Spacer z lwami” – marsz do utworu muzycznego „Przeżyj to sam” (nr 12) Lombardu z płyty „Rock Ballads”.

> Dzieci energicznie maszerują przy muzyce, z groźną miną i zaciśniętymi pięściami. Gdy cichnie muzyka, „lwy” udają się na odpoczynek – kładą się na dywanie w dowolnie wybranym miejscu na sali.

13. Ponowne wysłuchanie jednej zwrotki wiersza H. Januszewskiej:

„Wolno, ze słońcem znikłyby

i nagle: cisza, spokój.

I ja bym nagle przestał być zły,

w tym wielkim spokoju, w tym mroku”.

14. Relaks z zamkniętymi oczami przy cichej łagodnej muzyce – wykorzystanie ścieżki dźwiękowej „My heart will go on” (utwór nr 5) z płyty „Fletnia Pana”.

> Dzieci w trakcie relaksu wykonują ćwiczenia oddechowe: wolno i spokojnie wciągają powietrze nosem, i równie wolno, i spokojnie starają się je wypuścić nosem.

15. „Krąg przyjaznych lwów” – zaproszenie zrelaksowanych „lwów” do kręgu i poproszenie kilku chętnych o przyniesienie do jego środka kilku skarbów, tj.: maskotek, kartek, kredek, plasteliny, starych gazet.

16. „Burza mózgów” – zastanowienie się, jak można wykorzystać te skarby w „kąciku lwa”.

> Odpowiedzi dzieci.

> Sugestie nauczyciela:

• z maskotką możemy porozmawiać, opowiedzieć jej, dlaczego jesteśmy źli;
• plastelinę gnieść bardzo mocno, tak mocno, dopóki starczy sił (wyjaśnienie dzieciom tego, że w ten sposób wykorzystujemy siłę zamiast robić komuś krzywdę), a może potem uda się coś fajnego ulepić?;
• niepotrzebne gazety można gnieść i targać na kawałki;
• kredkami kreślić po kartce, rysować to, co czujemy.

III. Część końcowa:

17. Przypomnienie słów „umowy” i zaproponowanie dzieciom, aby owe słowa stały się mottem. Zawieszenie motta w „kąciku lwa”.

18. „Drzewo emocji” – ewaluacja. Jeśli dziecku podobało się zajęcie i ma po nim dobry nastrój, to naklejają w środku wiosennego kwiatka, znajdującego się na drzewku przy listku z imieniem danego dziecka, buźkę radosną, a w przypadku, gdy dziecko ma zły nastrój, nakleja w środku wiosennego kwiatka buźkę smutną. Dzieci, które nie potrafią określić swoich emocji po zajęciu, naklejają w kwiatku, który jest im przypisany, buźkę obojętną.

19. Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciu.

Pobierz scenariusz z materiałami pomocniczymi

Autor: Iwona Jaczewska – Czytelniczka Portalu